Handle with carePomysł, reżyseria, muzyka, video: Ludomir FranczakWykonanie: Magdalena BurdukAmadeusz GendigHubert GendigMagdalena FranczakLudomir FranczakAgnieszka PienkosAgnieszka Wilczyńska
W związku z kryzysem ekonomicznym wiele firm ulega likwidacji, bądź znacznej redukcji. Między nimi są polskie stocznie- symbol przemian 1989r. Robotnicy tracą pracę i szukają nowej. Spektakl zakłada hipotetyczną sytuację, w której stoczniowcy wysyłają się w kontenerze w świat- szukając lepszego życia, nowych doświadczeń, szczęścia...Niespodziewanie mieszkańcy miasta zauważają kontener, z którego dobiega sentymentalna muzyka, stojący w centrum miasta. Co jest w środku? Skąd się wziął? Dlaczego tam stoi?Sześciu stoczniowców przybywa w poszukiwaniu sensu życia, robiąc wyłom w codziennej rzeczywistości.Spektakl trwa 3-4godziny nie mając wyraźnego początku, ani końca. Widzowie mogą dołączyć w każdej chwili.Stoczniowcy, zapraszają mieszkańców do kontenera, umożliwiając im podróż w inny wymiar. Wewnątrz zamontowane jest studio telewizyjne. Każdy może wybrać sobie tło, na którym chce wystąpić. Do wyboru są znane miejsca turystycznych pielgrzymek - Wenecja, Lizbona, Nowy Jork, Rio de Janeiro, itd. Każdy z zaproszonych do kontenera gości jest nagrywany na jego tle, jedyne zadanie to pozdrowić znajomych, swoje miasto, krewnych - przekazać im wiadomość z miejsca, do którego zawsze chciało się pojechać. W tym prostym geście “Stoczniowcy” realizują marzenia innych o dalekiej podróży w nieznane. Ostatniego dnia spektaklu kontener zamienia się w kino, w którym wyświetlane są wszystkie filmy nagrane w dniach poprzednich.
Szłość samojednaReż. Jerzy KarnickiScenariusz: Jerzy KarnickiObsada – Grupa Teatralna Teatr RondoAleksandra Karnicka, Malwina Noetzel, Marta Zaczyńska, Katarzyna Reclaw, Adam Pochylisk, Piotr Stępień, Julian Speed-Swift
Spektakl powstał na motywach fragmentów dramatu Mirona Białoszewskiego „Szłość samojedna”.Dramat Mirona Białoszewskiego oparty jest na słowie „iść”, które używane jest we wszystkich możliwych odmianach. Główna bohaterka, która „przyszła”, napotyka na swojej drodze grupę i pragnie do nich dołączyć. Jej członkowie z początku niepewni obcej nie pozwalają jej na to. Przesłuchują ją, boją się nowego aż w końcu oswajają się i zapraszają do wspólnego marszu. Przywódca grupy usuwa się w cień na rzecz nowo przybyłej. Jednakże marsz okazuje się bezcelowy za co grupa obwinia ową kobietę. W wyniku kłótni bohaterka zostaje zabita.
Spektakl pokazywany był na Festiwalu FITIJ w Portugalii. Młodzi artyści podobali się tam na tyle, że otrzymali zaproszenie Ministra Kultury Brazylii, a także zaproszenie na kolejny festiwal we Francji.
Występują: Caryl Swift i Marcin Bortkiewicz
Reżyseria: Stanisław Miedziewski
Jest to swobodna kompozycja kilku wątków z dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza – Witkacego – związana z dwiema czołowymi postaciami sztuki MATKA: Janiny Węgorzewskiej i jej syna Leona. Sztuka pokazuje rozpad tradycyjnych więzi rodzinnych w relacji matka-syn. Ujęte to jest w formie swoistej psychomachii tych postaci prowadzącej do tragiczno-absurdalnego końca. Przedstawienie jest próbą zmierzenia się z zasadami Teorii czystej formy Witkacego, która objawia się na scenie mocnymi kontrastami, nieoczekiwanymi zwrotami akcji, absurdem, humorem, który graniczy z tragizmem . . .
Premiera odbyła się w styczniu 2002r. w Klubie Żak w Gdańsku.
fot. Radka Franczak, Dominik Windorpski, Moritz MsKi
PRASA MÓWI:
„Śmieszny i zarazem dramatyczny spektakl (. . .) Znakomity popis gry aktorskiej (. . .) Dawno tak dobrze nie bawiłam się w teatrze (. . .)” Grażyna Antoniewicz, Dziennik Bałtycki, 12 lipca 2004
„Doszczętnie pomieszany, śmieszny i dramatyczny. Konsekwentnie utrzymany w konwencji Witkiewiczowskiej psychozy. Spektakl pełen sieci uzależnień, bojaźni i prostej wariacji na maxa. Aż trudno uwierzyć, że na scenie grało tylko dwoje aktorów (. . .)” Łukasz Kaźmierczak, Gazeta Nowosolska, 7 maja 2003
„Prawdziwa perełka w dzisiejszym teatrze (. . .) ” Ewa Podgajna, Gazeta na Pomorzu, 22 kwietnia 2002
„Pyszne i zabawne przedstawienie, a przy tym jak zagrane!” Alina Kietrys, Głos Wybrzeża, 28 stycznia 2002
„Trzeba mieć mocne nerwy, żeby nie rozpęknąć ze śmiechu!” (tas), Dziennik Bałtycki, 28 stycznia 2002
DAS KUCHENDRAMA: NAGRODY I FESTIWALE
XXXVII Ogólnopolski Przegląd Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT 2002 – kwiecień 2002 Nagroda Marszałka Województwa Zachodnio-Pomorskiego
Ogólnopolski Festiwal Teatrów Niezależnych, Ostrów Wielkopolski – maj 2002 Grand Prix
Festiwal FORMY TEATRALNE, Warszawa – październik 2002 Grand Prix
44 KALISKIE SPTKANIE TEATRALNE Festiwal Sztuki Aktorskiej – maj 2004 Nagroda Specjalna Jury
XI International Theatre Festival BELAYA VEZHA Minsk, Belarus – wrzesień 2006 Najlepszy Aktor – Marcin Bortkiewicz; Nominacja do Najlepszej Aktorki – Caryl Swift
II international Theatre Festival M. ART CONTACT- 2007, Mohylev, Belarus – marzec 2007 Grand Prix
Udział w międynarodowych festiwalach:
XI International Theatre Festival “Belaya Vezha”, Minsk, Belarus –wrzesień 2006
Astorka Korzo ’90 2006 II International Theatre Festival – Bratislava, Slovakia –listopad 2006
II international Theatre Festival ART CONTACT- 2007, Mohylev, Belarus – marzec 2007
fot. SAS
