Widowisko plenerowe „Legenda o gryfie”. Premiera: 12 września 2010 – godz. 20.00 Wyspa młyńska – Park Kultury i Wypoczynkuscenariusz, scenografia: Andrzej Szczepłockimuzyka: Marek Czerniewiczinscenizacja, ruch sceniczny: Katarzyna Sygitowicz-Sierosławskadźwięk: Maciej Sierosławskikonsultacje militarne: Piotr Mereckirozwiązania techniczne: Tadeusz Balik, Jacek Lanckowskidokumentacja fotograficzna: Jadwiga Girsa-Zimna    Z okazji Jubileuszu 745 i 700-lecia lokacji i relokacji Miasta Słupska, zespół teatru Rondo podjął próbę kreacji apokryfu o powstaniu herbu naszego miasta. Widowisko utrzymane w konwencji plastyczno-muzycznej składa się z dwunastu scen układających się w sekwencje możliwych wydarzeń. W opowiadanej historii pojawiają się pytania o wartości etyczne i genezę społecznej tożsamości. Godło herbu Słupska przedstawia pół czerwonego gryfa (herbu książąt pomorskich), z rozwiniętymi skrzydłami i rozwartymi łapami, ze złotym dziobem i szponami, unoszącego się nad trzema błękitnymi falami wyobrażającymi ramiona rzeki Słupi. Twórcy widowiska spróbowali spojrzeć w przeszłość i odnaleźć skarb tej ziemi.  wystąpili: Weronika Bowżyk , Marzena Budrewicz, Aleksandra Ciecholewska, Małgorzata Dwulit, Amadeusz Gendig, Hubert Gendig, Karolina Golec, Joanna Gutral, Martyna Gierszewska, Hanna Jastrzębska, Sebastian Jasnoch, Kamil Michaluk, Kacper Mirecki, Piotr Merecki, Aleksandra Karnicka, Rafał Kłudkowski, Piotr Knut, Barbara Kobiałka, Krzysztof Madejski, Paulina Miecznikowska, Agnieszka Pieńkos, Mikołaj Prynkiewicz, Dorota Radwańska, Michał Sierosławski, Maciej Sierosławski, Urszula Siewierska, Michał Studziński, Katarzyna Sygitowicz, Piotr Stępień, Weronika Wysocka, łucznicy Bractwa Rycerskiego Księcia Bogusława V Prasa pisała: Kurier Słupski
premiera 9 września 2011scenariusz: na motywach powieści Roberta Musila"Niepokoje wychowanka Torresa" - Michał Studzińskiwykonanie: Michał Studzińskireżyseria: Stanisław Miedziewskifotografia: Michał Giedrojć Jest to opowieść o problemach okresu dojrzewania młodego adepta prywatnego Instytutu wychowawczego w Austrii na początku XX wieku. Młodociany bohater tej historii popada w konflikt z aplikowanym mu przez świat dorosłych bezdusznym systemem wychowawczym. Poprzez autorefleksję i zmysłowe doznania próbuje zdefiniować kim jest naprawdę. Podstawową sferą jego doświadczeń jest perwersyjna erotyka o charakterze sadomasochistycznym. Z tej opowieści rysuje się swoisty szkic do późniejszego portretu dorosłego "człowieka bez właściwości", o rezerwuarze nieskończonych możliwości - takich, których pełną emanacją stał się po kilkunastu latach hitleryzm.  Recenzje:   „Spektakl Studzińskiego i Miedziewskiego jest bardzo udaną próbą zwrócenia uwagi na delikatną materię dojrzewania osobowości i kształtowania się tożsamości młodego człowieka. Posłużenie się w niej debiutanckim tekstem Musila, zawierającym liczne wątki autobiograficzne, pozwoliło na pozorne oddalenie w czasie tej tematyki, ale w rzeczywistości zmusiło do zadania pytań o współczesność.” (Zbliżenia 16.09.2011)