9. Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS Prawa człowieka w filmie
12 - 16 kwietnia 2011
Słupsk, Młodzieżowe Centrum Kultury
.
Seanse przed południem odbywać się będą w sali kina REJS, a popołudniu w sali TANGO.
Wstęp na wszystkie projekcje bezpłatny. Wejścia grupowe należy rezerwować w Dziale Edukacji Filmowej (0-59 8435 434).
.
NOWE KINO POLSKIE
12 kwietnia - wtorek
godz. 17.00 - SZEŚĆ TYGODNI
Polska 2009, 18 min.
reżyseria: Marcin Janos Krawczyk
zdjęcia: Wojciech Staroń
Sześć tygodni od porodu - tyle czasu ma matka na decyzję, czy będzie zajmować się dzieckiem, czy też zrzeknie się praw rodzicielskich. Decyzja jest ostateczna. Matka z filmu Janosa Krawczyka nie ma środków ani warunków na wychowanie córki. Chce dać jej na drogę zabawki, pamiątki i list, w którym pisze o swojej miłości. Dowiaduje się jednak, że córka dostanie to wszystko dopiero za osiemnaście lat. Na ekranie widzimy nie tylko ból matki, szpitalną salę, butelkę zamiast piersi i zastępującą głos pozytywkę, ale także szczęście nowych rodziców, którzy z radością mogą powiedzieć: ?nareszcie".
godz. 17.20 - ŚWIEŻE WIŚNIE
Polska 2010, 18 min.
reżyseria: Anna Baumgart
zdjęcia: Marcin Koszałka
Praca wideo wykonana na zamówienie Centrum Artystycznego w Falstad w Norwegii, gdzie podczas II wojny światowej znajdował się niemiecki obóz koncentracyjny, dotyka ukrytej prawdy o prostytucji i wykorzystywaniu kobiet w obozach. Po wojnie ta część rzeczywistości została prawie całkowicie wyparta z powszechnej świadomości. Kobiety, które też były więźniarkami, utraciły status ofiar i prawo głosu, pod zarzutem dobrowolnej pracy na rzecz niemieckich żołnierzy w obozowym Sonderbau. Stygmatyzacja staje się zatem podwójna, a nawet potrójna: kobieta-więźniarka-prostytutka.
.
godz. 17.40 - INWENTARYZACJA
Polska 2010, 9 min.
reżyseria: Paweł Łoziński
zdjęcia: Paweł Łoziński
Wśród dzikiej zieleni i szumu wysokich, starych drzew młodzi ludzie z uwagą odcyfrowują napisy na leciwych macewach. Trwa inwentaryzacja wielkiego żydowskiego cmentarza. Wydaje się, że jesteśmy gdzieś daleko, w poszukiwaniu bezpowrotnie utraconej przeszłości. Dopiero ostatnie, piękne ujęcie, gdy kamera powoli unosi się ponad poziom drzew, ujawnia, że znajdujemy się w centrum wielkiego miasta...
.
.
godz. 11.00, 18.00 - WARSZAWA DO WZIĘCIA
Polska 2009, 51 min.
reżyseria: Karolina Bielawska, Julia Ruszkiewicz
zdjęcia: Bartosz Piotrowski, Kacper Czubak, Dominik Danilczyk, Tomasz Woźniczka, Dominik Zadęcki
Rzadko filmowe realizacje na temat społecznego wykluczenia zdają się dotykać istoty zjawiska. Coś z tej istoty udało się uchwycić Karolinie Bielawskiej i Julii Ruszkiewicz w nagrodzonym w Krakowie Złotym Lajkonikiem filmie, bez wątpienia jednym z najciekawszych polskich dokumentów ostatnich lat. Jego bohaterki, trzy dziewczyny z popegeerowskich wsi, jadą do Warszawy. Ania, Gosia i Ilona chcą skorzystać ze specjalnego programu aktywizacyjnego i zacząć nowe życie w wielkim mieście, które, co przecież wszyscy wiedzą, otwiera przed ludźmi najwięcej perspektyw. Zapewniono im półroczne zakwaterowanie w bursie Caritasu, pedagoga i doradcę zawodowego, zajęcia z savoir-vivre'u i pomoc przy pisaniu CV. Czy którejś z nich się powiedzie i co o tym zadecyduje?
.
godz. 19.00 - PRAWDA, DOBRO I PIĘKNO. FILM O BOHDANIE PORĘBIE
Polska 2009, 37 min.
reżyseria: Ksawery Szczepanik
zdjęcia: Kacper Fertacz, Kacper Czubak, Michał Rytel, Ksawery Szczepanik
Bohdan Poręba to postać może nie tyle znacząca, co symptomatyczna w dziejach polskiej powojennej kinematografii. Reżyser historycznych superprodukcji (?Hubal") oraz propagandowych produkcyjniaków najlepszy okres w karierze przeżywał w latach 70. Był bowiem blisko związany z polityczną frakcją twardogłowych ?patriotów" w PZPR, inspiratorów i beneficjentów antysemickiej kampanii z marca 1968 r. W latach 80. poparł stan wojenny, w zamian za co pozwolono mu jeszcze zrealizować ?Katastrofę w Gibraltarze". W roku 1991 nakręcił swój ostatni film, ?Siwą legendę". Była to też ostatnia w historii koprodukcja polsko-radziecka. Dziś Bohdan Poręba próbuje się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Jak wielu innych politycznych rozbitków do swojej partii przygarnął go w swoim czasie Andrzej Lepper. Autor filmu towarzyszy swojemu bohaterowi podczas wycieczki do Wilna, publicznych występów, branżowego bankietu. Nie wychodzi przed kamerę, pozwala, by Poręba rozwinął skrzydła. Ten na filmowym planie czuje się jak ryba w wodzie: moralizuje, dowcipkuje, popisuje się, komenderuje (wspaniała scena w Sali Kongresowej). Zdaje sobie sprawę z tego, że to może ostatnia szansa, by pojawić się na ekranie, i stara się jak może zrobić dobre wrażenie. Ksawery Szczepanik pokazuje swojego bohatera z pewnym dystansem, ale nie pozwala sobie nawet na cień uszczypliwości. Dopiero ostatnia scena ujawni rzeczywisty format wydarzeń, których jesteśmy świadkami.
ZBLIŻENIA. Azja południowo-wschodnia
13 kwietnia - środa
godz. 17.00 ? CZERWONE ŚWIATŁO
Redlight
USA, Kambodża 2009, 72 min.
reżyseria: Guy Jacobson, Adi Ezroni,
Charles Kiselyak
zdjęcia: Guy Jackson
Ocenia się, że na świecie co roku do seks biznesu trafia około miliona dzieci. ?Czerwone światło" przedstawia historie kilku dziewczynek, które, bądź sprzedane przez własnych rodziców, bądź porwane przy udziale kogoś ze znajomych, trafiły do domów publicznych w Phnom Penh. Jedną z nich udało się ocalić dzięki niezwykłej determinacji brata, który zmusił do interwencji policję, pozostałe wolność zawdzięczają dwóm niezwykłym kobietom. Somaly Mam i Mu Sochua poświęciły życie ratowaniu wykorzystywanych dzieci. Pierwsza z nich jest aktywistką, która sama doświadczyła w dzieciństwie koszmaru przymusowej prostytucji, druga reprezentuje w parlamencie największą opozycyjną partię Kambodży. W 2005 roku wspólnie dostały nominację do pokojowej Nagrody Nobla. Ich działalność jest śmiertelnie niebezpieczna - Somaly Mam próbowano zastraszyć m.in. obcinając jej palec i porywając córkę. Dziecięca prostytucja to w Azji gigantyczny biznes, z którego zyski trafiają do kieszeni mafijnych bossów i skorumpowanych polityków. Ci ostatni tolerują lub wręcz chronią ?opiekunów" dziewczynek. Niesłychanie trudno jest znaleźć świadków, którzy zgodziliby się zeznawać przed sądem przeciwko organizatorom tego haniebnego procederu. Szczególnie, że wśród klientów burdeli jest wielu polityków i policjantów. Podczas realizacji filmu (będącego częścią większego projektu przeciwko dziecięcej prostytucji) jego twórcom wielokrotnie grożono śmiercią, a ekipie towarzyszyło czterdziestu uzbrojonych ochroniarzy.
godz. 18.30 ? LIST DO WUJKA BOONMEE
A Letter to Uncle Boonmee
Wielka Brytania, Niemcy, Tajlandia 2009, 18 min.
reżyseria: Apichatpong Weerasethakul
zdjęcia: Sayombhu Mukdeeprom
Prawdziwa gratka dla wielbicieli jednego z najważniejszych dziś twórców światowego kina, Apichatponga Weerasethakula. Fil wyrasta, według słów reżysera, z jego doświadczeń z cenzurą. Chodzi o głos i pamięć mniejszości w kraju, w którym mniejszości etniczne nie mogą się czuć bezpiecznie. Oglądamy długie, piękne ujęcia wnętrz domów w wiosce Nabua, opuszczonej przez uciekającą przed wojskiem ludność. Film jest częścią większego projektu realizowanego wśród społeczności Tajlandii, poświęconego pamięci i zanikowi. Wujek Boonmee, który potrafi przywoływać swoje poprzednie wcielenia, to znany światowym widzom bohater pełnometrażowej fabuły Apitchatponga, nagrodzonej Złotą Palmą na tegorocznym festiwalu w Cannes.
godz. 11.00, 19.00 ? RAJSKIE PTAKI
Strange Birds of Paradise
Australia 2009, 75 min.
reżyseria: Charlie Hill-Smith
zdjęcia: Angus Kemp
Zachodnia Papua, najdalszy południowo-zachodni zakątek Azji, od lat pozostaje zamknięta dla dziennikarzy i filmowców. Prowincja, przyłączona w latach 60. do Indonezji po sfałszowanym referendum, przez niemal 50 lat podlegała usilnej kolonizacji. W założeniu miała ona na zawsze związać bogatą w surowce Papuę z przeludnioną Jawą, administracyjnym i politycznym centrum Indonezji. Charlie Hill-Smith, Australijczyk zafascynowany historiami papuaskich uchodźców, postanowił na własne oczy przekonać się, jak wygląda sytuacja na wyspie. Po pierwszej wizycie wracał tam jeszcze wielokrotnie, nawiązując nowe kontakty. ?Rajskie ptaki" to efekt tych podróży, podczas których autorowi udało się dotrzeć do niedostępnych, zagubionych w dżungli wiosek, w których ostatnich białych widziano podczas II wojny światowej. Film ukazuje prawdziwą papuaską kulturę oraz próby jej rekonstrukcji na wygnaniu. Hill-Smith oddaje głos Papuasom, wśród których są zarówno artyści próbujący ocalić dziedzictwo przodków, jak i walczący w dżungli partyzanci. Usłyszymy od nich historie zniewolenia, oporu i nadziei. Wszelkie próby przeciwstawienia się rządowi w Dżakarcie są bezlitośnie tłumione przez indonezyjską armię, która de facto rządzi prowincją. Generałowie, czerpiący gigantyczne zyski z ukrytych w dżungli kopalni, nie mają zamiaru wycofywać się z wyspy, choć wydawało się, że po upadku Suharto w 1998 roku, Papua może wzorem Timoru Wschodniego liczyć na niepodległość. Tymczasem Papuasom pozostaje tylko nadzieja, że świat w końcu się o nich upomni.
ŚWIAT JEST CHORY. Prawa człowieka wobec medycyny i bioetyki
14 kwietnia - czwartek
godz. 17.00 ? W DOMU UMARŁYCH
A Casa dos Mortos
Brazylia 2009, 24 min.
reżyseria: Deborah Diniz
zdjęcia: Billa Franzoni
Debora Diniz łączy wrażliwość artystyczną i społeczną z prawdziwymi talentami w obu dziedzinach - nagradzaną twórczość dokumentalną w poetyckim, wyrafinowanym formalnie stylu z działalnością i wiedzą w dziedzinie praw człowieka, bioetyki i antropologii. Jest szefową organizacji pozarządowej Anis: Instytut Bioetyki, Praw Człowieka i Genderu i profesorką uniwersytetu w Brasilii. Narrację swojego ostatniego filmu oddała Bubu, poecie dwanaście razy skazywanemu na pobyt w szpitalu psychiatrycznym dla osób, które popełniły czyny karalne. Poemat ?W domu umarłych" powstawał wraz z filmem, służąc za coś w rodzaju jego scenariusza. Trzej bohaterowie - Jaime, Antonio i Almerindo - obrazują trzy rodzaje śmierci w doświadczeniu skazanych na ten szpital-więzienie - samobójstwo (które w upiornej scenie gorliwie odgrywają współosadzeni), śmierć psychiczną za życia i wreszcie naturalną śmierć, której dożywotnio skazani doświadczą także w murach szpitala.
godz. 11.00, 17.30 ? LEKARSKI DYLEMAT
Dodelijk Dilemma
Ukraina, Holandia 2009, 52 min.
reżyseria: Juul Bovenberg
zdjęcia: Joost van Herwijnen
Nasze opinie o eutanazji są silnie połączone z poglądami religijnymi, lub ich brakiem - niedopuszczalne wydaje się zalegalizowanie czegoś, co jest morderstwem dla jednych, a dla innych aktem miłosierdzia. Film Juula Bovenberga nie zajmuje w tym sporze żadnej ze stron, ale pokazuje eutanazję z perspektywy tych, którzy ją stosują. Holandia jest jednym z ośmiu państw, które zalegalizowały eutanazję w sytuacji, kiedy ból jest nie do zniesienia i brak perspektyw na poprawę, a pacjent nalega na takie rozwiązanie - pod warunkiem, że jest tego świadomy. Dodatkowo potrzebna jest opinia i potwierdzenie niezależnego specjalisty. "Lekarski dylemat" opowiada o trzech lekarzach rodzinnych, którzy przed tym dylematem stanęli. Przez lata byli blisko ze swoimi pacjentami, wiedzą też, że nie zdecydowali oni w pośpiechu ani pod wpływem emocji czy nacisków z zewnątrz. Są świadomi, że odłożenie tej decyzji nie pozwoli im uciec przed odpowiedzialnością. Choć znają ich straszny ból, wciąż mają zastrzeżenia wobec procedury i ich konsekwencji. Do tej pory robili wszystko, by zapobiec cierpieniu. A teraz tylko oni mogą odpowiedzieć sobie na ostateczne pytania.
godz. 18.30 ? MILCZENIE = ŚMIERĆ
Silence=Mortes
Francja 2010, 30 min.
reżyseria: Karim Albou, Solveig Anspach, Sylvie Ballyot, Lola Frederich, Catherine Corsini, Chritine Dory, Rachida Krim, Valérie Mréjen, Brigitte Sy, Sandrine Veysset
zdjęcia: Claire Mathon, Brigitte Barbier, Cédric Ledonche, Jean-Pierre Boyer, Tariel Meliava, Aurore Lossouarn, Isabelle Razavet, Pascal Granel, Eric Sicot, Nicolas Bordier, Emmanuel Collinot, Frédéric Serve
Czarny plakat ?Silence=Death" z odwróconym podstawą do dołu różowym trójkątem przeszedł do klasyki społecznego designu. Stworzony w 1987 roku przez nowojorskich aktywistów gejowskich mobilizował opinię publiczną przeciw milczeniu władz wobec epidemii AIDS, uważanej przez nie za problem społeczny drugiego rzędu, bo nękający homoseksualistów i prostytutki. Twórcy projektu podarowali go następnie grupie protestu ACT UP, do której sami się przyłączyli. Na dwudziestą rocznicę ACT UP Paris dziesięć artystek pod opieką Elisabeth Perez z CHAZ Productions przygotowało zestaw trzyminutowych filmów opisujących współczesne doświadczenia Francuzek - nosicielek HIV. Kolekcja ?Milczenie=Śmierć" tchnie artystyczną świeżością i nie ma nic wspólnego z typowym filmem zleceniowym. Mieści dokumenty i fikcje bardzo różnorodne formalnie i treściowo, które łączy bezkompromisowa szczerość, autentyzm świadectwa i przenikliwa społeczna świadomość doświadczonego aktywizmu. Do najciekawszych chyba prac należą formalnie sytuujące się na biegunach - czytane wprost do kamery świadectwo kobiety zwolnionej z pracy i portret wyniszczonej chorobą, nagiej dziewczyny, która próbuje dowiedzieć się od lekarki, czy może się jeszcze podobać swojemu chłopakowi.
godz. 19.00 ? BAŁKA ? TRZY HISTORIE
Balka - Three Stories
Ukraina 2010, 35 min.
reżyseria: Anya Meksin, Leeza Meksin
zdjęcia: Anya Meksin
Trzy historie, jakie w swoim filmie przedstawiają siostry Meksin, opowiadają o kobietach, narkotykach i epidemii AIDS na Ukrainie. W bohaterkach pierwszej opowieści trudno na pierwszy rzut oka rozpoznać narkomanki z wieloletnim stażem. Tego dnia czeka je ciężka próba: obie wykonają powtórny test i obie przekonają się, że są seropozytywne. Bohaterka kolejnej opowieści, Tania, nie ma złudzeń. Wie, że jest nieuleczalnie chora. Postanowiła walczyć o swoje życie ze względu na dziecko i rozpoczęła terapię substytucyjną, choć mieszkający z nią ojciec dziecka wciąż zażywa narkotyki. Z kolei Galia - również była narkomanka - odnalazła sens życia pomagając innym wyrwać się z nałogu. Niestrudzenie odwiedza kolejne meliny, dodaje otuchy, przynosi lekarstwa. Czasem jedyną pomocą, jaką może zaoferować, jest zwykła szczera rozmowa. Wiadomo nie od dziś, że AIDS wciąż rozprzestrzenia się na Ukrainie - podobnie jak w innych krajach byłego ZSRR - w zastraszającym tempie. ?Trzy historie" ukazują alternatywę dla restrykcyjnej polityki narkotykowej (nowy rząd Ukrainy zaostrzył ostatnio kurs w tej dziedzinie), która nie przynosi efektów. Darmowe, powszechnie dostępne testy na obecność wirusa HIV, programy substytucyjne i wymiany igieł oraz praca ulicznych wolontariuszy - trzy przedstawione w filmie przykłady pozwalają mieć nadzieje na to, że epidemię AIDS uda się przynajmniej spowolnić.
CHCĘ ZOBACZYĆ
15 kwietnia - piątek
godz. 17.00 ? PODRÓŻ
Safar
Belgia 2010, 56 min.
reżyseria: Talheh Daryanavard
zdjęcia: Virginie Surdej
Anima, Fatoma i Asma wsiadają do pociągu na stacji w Teheranie. Ta zwykła na pozór podróż z czasem okazuje się być także podróżą w głąb siebie, podczas której każda z nich na swój sposób podsumuje własne życie. Przyjaciółki wracają pociągiem do rodzinnej wioski, gdzieś na zapadłej prowincji Iranu. Kilka lat wcześniej odbywały tę samą podróż w odwrotnym kierunku. Pełne nadziei jechały wtedy do Teheranu na studia. Dziś świat nie wydaje się już tak kusząco tajemniczy. Powrót do domu ma gorzki posmak porażki. Co z tego, że skończyły studia, skoro nie mają co marzyć o pracy odpowiadającej ich wykształceniu i ambicjom? Kilka lat spędzonych w wielkim mieście uczyniło z nich kobiety świadome własnej wartości, ale i kulturowych i społecznych ograniczeń, z jakimi muszą się zmagać - szczególnie na prowincji. Talheh Daryanavard bardzo blisko i wnikliwie portretuje swoje bohaterki, unikając łatwych uogólnień. Film niemal w całości nakręcony w ciasnych wnętrzach kolejowego wagonu imponuje wspaniałymi zdjęciami, które doskonale oddają klimat tej podróży: powrotu do domu, mogącego jednocześnie oznaczać koniec marzeń.
godz. 11.00, 18.00 ? KLIMAT NA ZMIANY
Climate of Change
USA 2010, 85 min.
reżyseria: Brian Hill
zdjęcia: Roger Chapman, Tony Coldwell,
Michael Timney, Wayne Vinten
Inspirujący film Briana Hilla portretuje ludzi, którzy bez oglądania się na milczącą większość, postanowili zrobić coś dla środowiska. Grupa hinduskich dzieci, które starają się uświadomić starszym konieczność ograniczenia stosowania plastiku, papuaski aktywista walczący z rabunkowym wyrębem tropikalnej dżungli, entuzjasta propagujący wśród afrykańskich kobiet zalety korzystania z energii słonecznej, czy amerykański samotnik broniący swojego domu w Apallachach przed górniczą korporacją? Oto bohaterowie, którzy nie trafiają na pierwsze strony gazet. Film Hilla sugeruje, że nie ma jednej recepty na bolączki naszego świata, a kluczem do sukcesu, przetrwania ludzkości, są lokalne inicjatywy, dostosowane do miejscowych warunków. Dzięki przemyślanym zdjęciom (film realizowało kilku operatorów) każde z filmowanych miejsc staje się dla nas swoiste, niepowtarzalne i warte ocalenia. Zamiast komentarza usłyszymy w filmie Hilla poetycki tekst Simona Armitage'a w interpretacji niepowtarzalnej Tildy Swinton.
godz. 19.30 ? PRZYWÓDCA MA ZAWSZE RACJĘ
The Leader is Always Right
Gruzja 2010, 43 min.
reżyseria: Salomé Jaszi
zdjęcia: Shalva Sokhurashvili, Salomé Jaszi
Salomé Jashi powraca do konfliktu gruzińsko - rosyjskiego, tym razem znakomitym filmem w stylu cinéma vérité. Bohaterami jej najnowszego dokumentu są dzieci uczestniczące w patriotycznym obozie letnim zorganizowanym przez gruzińskie władze. Na pierwszy rzut oka obóz wygląda zwyczajnie, ale bardzo szybko zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy świadkami indoktrynacji w duchu autorytarnego szowinizmu. Propagandowe mityngi mają wzbudzić lub umocnić w dzieciach nienawiść do Rosjan i jednocześnie upewnić je w przekonaniu, że jedynym człowiekiem zdolnym uchronić Gruzję przed rosyjskim zagrożeniem jest Michaił Saakaszwili - przywódca, który nawet kiedy popełnia błędy, zawsze ma rację. Ci, którzy nie umieją lub nie chcą brać udziału w zbiorowej martyrologicznej histerii, muszą odejść. Większość jednak zostanie aż do spektakularnego finału.
KONKURS WATCH DOCS
16 kwietnia - sobota
godz. 17.00 ? WINNY Z ZAŁOŻENIA
Presunto culpable
Meksyk 2009, 90 min.
reżyseria: Roberto Hernández, Geoffrey Smith
zdjęcia: Amir Galván Cervera, John Grillo,
Luis Damián Sánchez, Lorenzo Hagerman
Specjalne wyróżnienia jury 10. Festiwalu Watch Docs oraz Nagroda Publiczności
?Dlaczego go oskarżam?", dziwi się pytaniu pani prokurator. I odpowiada z uśmiechem: ?Taką mam pracę". Stawką jest dwadzieścia lat więzienia za morderstwo, ale sędziego w tym procesie nie interesuje, że dowodów właściwie nie ma, a zeznania świadków są niewiarygodne. Jose ?Tonio" Zuniga został pewnego dnia zgarnięty przez policję z ulicy i oskarżony o zabójstwo, którego dokonano w innej części Mexico City. Choć kilka osób widziało go zupełnie gdzie indziej w momencie popełnienia morderstwa, podczas procesu nie miał żadnych szans na obronę. Nic dziwnego, w tym sądzie 95% spraw kończy się wyrokami skazującymi, a podejrzany jest z założenia winny. Sprawą zainteresowała się para mieszkających w USA meksykańskich prawników, od lat walczących z meksykańskim skorumpowanym systemem sądowniczym. Robert Hernandez i Layda Negrete z pomocą australijskiego filmowca Geoffreya Smitha (?English Surgeon"), zaangażowali się po stronie obrony. Powstały w rezultacie film, w znacznej mierze nakręcony podczas procesu, z cała mocą ujawnia niekompetencję i stronniczość sądu, fabrykowanie dowodów przez policję i kafkowski wręcz charakter wymiaru sprawiedliwości opartego na systemowym domniemaniu winy oskarżonego. Film staje się też najskuteczniejszym narzędziem walki o wolność Toniego. ?Winny z założenia" to prawdziwy sądowy horror, trzymający w napięciu do samego końca. Jego twórcy udowadniają, że film może być bronią, i to bronią skuteczną.
godz. 18.30 ? NIGDZIE W EUROPIE
Kein Ort - Nowhere in Europe
Niemcy, Polska 2009, 98 min.
reżyseria: Kerstin Nickig
zdjęcia: Jakub Bejnarowicz,
André Frenzel, Piotr Rosołowski
Specjalne wyróżnienia jury 10. Festiwalu Watch Docs
Otwierająca film Kerstin Nickig dynamiczna sekwencja ujęć w błyskawicznym skrócie przedstawia drogę czeczeńskich uchodźców pragnących dostać się do Europy. Pieszo, pociągami, przez zieloną granicę - prześladowani we własnym kraju za wszelką cenę próbują przekroczyć magiczną granicę strefy Schengen. Kiedy już im się uda - legalnie lub nie - gorączkę ucieczki zastępuje martwy bezruch. Latami koczują w rozmaitych ośrodkach dla uchodźców, składają kolejne aplikacje, wiecznie zmagając się z przekleństwem tymczasowości. Bez dokumentów i znajomości języka nie mogą podjąć praktycznie żadnej pracy, wypłacane przez państwo zasiłki pozwalają jedynie na bierną wegetację. Wśród bohaterów filmu znaleźli się bardzo różni ludzie. Vakha - były wojskowy komendant Groznego, rozstrzelany przez Rosjan po wzięciu do niewoli, ciężko ranny wydostał się z masowego grobu i po wielu perypetiach dotarł do Wiednia. Tamara i Abu z niepełnosprawną córką czekają bez końca na ostateczną decyzję austriackich władz, dwudziestokilkuletni Rusłan czeka na Ukrainie na okazję skoku przez granicę, a Ali - niezależny dziennikarz, który cudem uniknął śmierci z rąk FSB, do dziś czeka w Polsce na status uchodźcy. W świetle szokujących historii tych ludzi władze państw naszego rejonu Europy wydają się dwuznacznie bezradne wobec niebagatelnego problemu - w 2008 roku Czeczeni byli drugą pod względem liczebności grupą szukającą azylu w UE.
.
.
Oprócz kina REJS pokazy w ramach festiwalu WATCH DOCS będą organizowane w Teatrze RONDO oraz w Szkole Policji. Obok pokazów filmowych odbędą się imprezy towarzyszące, debaty na temat łamania praw człowieka oraz koncerty. Tutaj do pobrania cały program festiwalu WATCH DOCS w Słupsku.
.
Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS Prawa człowieka w filmie w Słupsku organizuje Stowarzyszenie Aktywne Pomorze.
.
