Weekend z DOCS AGAINST GRAVITY

W dniach 15 ? 17 maja 2015 zapraszamy na pokazy w ramach festiwalu DOCS AGAINST GRAVITY. Festiwal, który do tej pory odbywał się pod szyldem Planete+ od tego roku zmienił nazwę, ale idea pozostała ta sama: to wciąż festiwal filmowy dla widza wymagającego, poszukującego sztuki filmowej najwyższej próby.

Mamy jedną misję ? pokazywać naszym widzom najlepsze filmy. Te, które nas zachwyciły, poruszyły, otworzyły nam oczy na nowe światy i perspektywę kondycji człowieka. Próbujemy udowodnić, że filmy dokumentalne są drzwiami do ukrytych światów, że odkrywają przed nami zagadnienia, które trudno poznać tylko z jednego źródła. - czytamy na stronie organizatora festiwalu.

Jak co roku, od kilku już lat, Słupsk jest jednym z polskich miast, w którym widzowie będą mogli uczestniczyć w weekendowych pokazach.

W ciągu trzech dni zaprezentujemy 6 filmów.

Rozpoczniemy obrazem Elizy Kubarskiej "Badjao. Duchy z morza", w którym reżyserka kreśli portret społeczności nomadów żyjących na terenie między Borneo, Filipinami i Indonezją. Badjao przez wieki żyli jak ryby, większość życia spędzając w wodzie. W zderzeniu z nowoczesną cywilizacją ich życie zmienia się gwałtownie. Nieposiadający żadnych dokumentów traktowani są często jak nielegalni imigranci, a wysepki, na których od setek lat mieszkali, sprzedawane są pod zamknięte luksusowe kurorty.

Tego samego dnia pokażemy oscarowy dokument "Citizenfour" - długo oczekiwany obraz Laury Poitras o największym skandalu politycznym naszych czasów objawiony światu z pierwszej ręki. To zapis spotkania dziennikarzy "The Guardian" - Glenna Greenwalda i Ewena Mac Askilla z Edwardem Snowdenem. Film jest nie tylko szczegółowym zapisem rozmów, ale pokazuje również konsekwencje rewelacji Snowdena i reakcje na nie pochodzące z całego świata.

W sobotę widzowie będą mieli okazję zobaczyć "Scenę ciszy" Joshuy Oppenheimera. Po znakomitej i przerażającej "Scenie zbrodni" Oppenheimer zabiera widzów ponownie do Indonezji, prezentując tym razem zbrodnię ludobójstwa z perspektywy ofiary. Bohaterem jego najnowszego filmu jest Adi Rukun - optyk w średnim wieku, którego brat został zamordowany przez reżimowe organizacje paramilitarne Panczaszila. Adi decyduje się przerwać milczenie. Postanawia skonfrontować oprawców z ich makabrycznymi czynami, których się dopuścili i podczas badania wzroku proponuje im spojrzenie na przeszłość z innej perspektywy.

Wraz z kolejnym filmem przeniesiemy się w przyszłość. "Wizyta" Michaela Madsena, która otwiera tegoroczną, warszawską edycję festiwalu, opowiada bowiem o działalności Biura Unii Europejskiej do Spraw Kontaktu z Obcymi Cywilijacjami (to nie żart, takie biuro naprawdę istnieje!), w którym naukowcy z różnych dziedzin opracowują procedury kontaktu z obcymi, m.in. co im powiemy, gdy ich spotkamy? W jaki sposób będziemy się z nimi komunikować?

W niedzielę wraz z Ulrichem Seidlem ("W piwnicy") zajrzymy do austriackich piwnic. W Austrii to sfera prywatna ? przestrzeń, w której zazwyczaj spędza się dużo wolnego czasu. Jest lustrem duszy, które odbija prawdziwe potrzeby, pasje lub obsesje. To, co robią w swoich piwnicach Austriacy mówi o nich znacznie więcej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.

Festiwal zakończymy filmem ?Jesteśmy waszymi przyjaciółmi? Huberta Saupera. To nagrodzona na festiwalach w Sundance i Berlinie brawurowa relacja z powstania najmłodszego państwa świata, Sudanu Południowego. Film Saupera to spotkanie z Innym ? potrafi on pokazać Afrykę prawdziwą, odartą z kolonialnych przesądów, niekiedy groźną, egzotyczną, intensywną, zawsze ? inną. Nie stara się jej zrozumieć ? woli skonfrontować widza z niedającymi się zapomnieć obrazami.

Podczas Weekendu z DOCS AGAINST GRAVITY widzowie biorący udział w pokazach zdecydują, który z sześciu wyświetlanych filmów otrzyma Nagrodę Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych. Na specjalnym kuponie konkursowym wystarczy zaznaczyć najciekawszy film i wrzucić go do oznaczonej w kinie urny. Spośród osób, które dodatkowo w kilku zdaniach uzasadnią swój wybór, najciekawsze wypowiedzi nagrodzimy upominkami ufundowanymi przez SKSiL oraz dystrybutora Against Gravity (torby, festiwalowe koszulki, filmy DVD).

Wszystkie pokazy odbywać się będą w sali kina Rejs. Bilety w cenie 10,00zł można kupić w kasie kina lub w sprzedaży internetowej, w systemie Ekobilet.

PROGRAM POKAZÓW

15 maja 2015 /piątek/ godz. 18.00

BADJAO. DUCHY Z MORZA

Walking Under Water
Polska/Wielka Brytania 2013, 76 min.
reżyseria: Eliza Kubarska
zdjęcia: Piotr Rosołowski
zdjęcia podwodne: Lisa Strohmayer

Badjao to społeczność nomadów morza, ludzi-ryb, zamieszkujących tereny między Filipinami, Borneo i Indonezją. Przez wieki żyli jak ryby, większość życia spędzając w wodzie. Dzieci Badjao uczą się szybciej pływać niż chodzić, a dorośli doprowadzili do perfekcji trudną sztukę free-divingu. Potrafią chodzić i polować na dnie oceanu, wstrzymując oddech przez wiele minut. Ich oczy są przystosowane do ostrego widzenia pod wodą. W zderzeniu z nowoczesną cywilizacją ich życie zmienia się gwałtownie. Nieposiadający żadnych dokumentów nomadzi traktowani są często jak nielegalni imigranci. Wysepki, na których od setek lat mieszkali (i czerpali wodę pitną), sprzedawane są pod zamknięte luksusowe kurorty. Badjao nie mają tam wstępu. Wypierani do skupionych wokół miast slumsów, nieuchronnie tracą swoje umiejętności. 10-letni Sari podejmuje naukę u swojego wujka Alexana, ostatniego nurka głębinowego na wyspie Mabul. Alexan postanawia przekazać swój warsztat Sariemu, ponieważ nie może pogodzić się z myślą, że pod wpływem zachodniej cywilizacji świat jego przodków znika. Uczy go nie tylko niebezpiecznej sztuki nurkowania przy użyciu rurki i sprężarki powietrza, ale również odkrywa przed nim magiczne legendy i zwyczaje Badjao. Nasi bohaterowie każdego dnia borykają się z przeciwnościami (m.in. psującym się ciągle silnikiem), a podczas głębokich nurkowań wynurzają się szybko, narażając się na chorobę dekompresyjną. W ten sposób wyławiają kilka ryb, co pozwala im przeżyć, ale również uciec do pięknego podwodnego świata, w którym czują się jak prawdziwi królowie, gdzie zapominają o odrzuceniu i problemach czekających na powierzchni.

15 maja 2015 /piątek/ godz. 20.00

CITIZENFOUR

USA/Niemcy 2014, 114 min.
reżyseria: Laura Poitras
zdjęcia: Kirsten Johnson, Katy Scoggin, Trevor Paglen

Długo oczekiwany obraz Laury Poitras o największym skandalu politycznym naszych czasów objawiony światu z pierwszej ręki. Trzecia część trylogii filmowej o Ameryce po 9/11 (poprzednie filmy to ?Mój kraj, mój kraj? i ?Przysięga?) miała początkowo opowiadać o nadużywaniu władzy i łamaniu prawa przez agencje bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych. Reżyserka pracowała nad filmem od kilku lat, gdy w styczniu 2013 roku otrzymała serię kodowanych e-maili od anonimowego źródła określającego siebie mianem ?Citizen Four?. Ich autor pisał, że ma dowody na nielegalne podsłuchy na wielką skalę prowadzone przez Agencję Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) we współpracy z wieloma zagranicznymi służbami. Pięć miesięcy później Poitras poleciała do Hongkongu z dziennikarzami z ?Guardiana?: Glennem Greenwaldem i Ewenem MacAskilllem. Sfilmowali tam rozmowy z mężczyzną, którego świat poznał później jako Edwarda Snowdena. Jeden z prawników w filmie mówi, że w naszych czasach wolność jest tożsama z utrzymaniem prywatności, która staje się ostatnim bastionem autonomii w zglobalizowanym świecie. Film nie jest tylko szczegółowym zapisem tych rozmów oraz atmosfery pokoju hotelowego za zakrytymi kotarami, ale pokazuje również konsekwencje rewelacji Snowdena i reakcje na nie pochodzące z całego świata. Ten pesymistyczny thriller dokumentalny odkrywa, że żyjemy w czasach przypominających świat opisany przez Orwella. Czy godzimy się na życie pod kontrolą, która nie zna granic? Czy jesteśmy zainteresowani walką o swoją prywatność? Laura Poitras pracując nad filmem, była wielokrotnie zatrzymywana przy przekraczaniu granicy z USA, a po premierze światowej filmu przeniosła się do Berlina.

16 maja 2015 /sobota/ godz. 18.00

SCENA CISZY

The Look of Silence
Dania/Finlandia/Indonezja/Norwegia/Wielka Brytania 2014, 99 min.
reżyseria: Joshua Oppenheimer
zdjęcia: Lars Skree

Jak to jest ocaleć z potwornej zbrodni ludobójstwa dokonanej w latach 60. ubiegłego wieku przez brygady śmierci w Indonezji? Adi Rukun, optyk w średnim wieku, ocalał, ale jego starszy brat był torturowany, po czym zamordowany przez reżimowe organizacje paramilitarne Panczaszila. Adi decyduje się przerwać milczenie i zrobić coś zupełnie niewyobrażalnego w społeczeństwie, gdzie mordercy nadal pozostają bezkarni i żyją w sąsiedztwie swoich ofiar. Postanawia skonfrontować ich z makabrycznymi czynami, których się dopuścili i podczas badania wzroku proponuje im spojrzenie na przeszłość z innej perspektywy. Okulary mają zmienić ich patrzenie na świat. Ma nadzieję, że w ten sposób zbrodniarze przyjmą w końcu odpowiedzialność za swoje działania. Niektórzy z nich są dziś uprzywilejowanymi obywatelami, a jeden napisał nawet książkę ilustrującą dokonane zbrodnie w nadziei, że będzie ona miała kiedyś historyczne znaczenie. Adi wierzy, że tylko odważna konfrontacja z mordercami przywróci jego rodzinie godność i pozwoli na uzdrowienie strasznej traumy, która ich gnębi. Rodzice Adiego żyją nadal, choć są w podeszłym wieku. Dokonana zbrodnia wisi nad tymi, którzy ocaleli, a cisza, jaka na jej temat panuje, dłużej okazuje się już nie do zniesienia. Rozmawiając z mordercami, Adi promienieje życzliwością i spokojem, ale widać, że poszukuje czegoś nieuchwytnego, dąży do zamknięcia jakiegoś etapu, którego nie da się dokonać bez ujawnienia morderców i zbrodni, których kiedyś się dopuścili. Choroba Alzheimera, która dotknęła ojca Adiego staje się metaforą zbiorowej niepamięci Indonezyjczyków, a zabójcy widziani oczami ocalałego brata wydają się jeszcze bardziej źli, niż moglibyśmy przypuszczać. Zdaniem reżysera film jest poematem na temat ciszy, zrodzonej z terroru, wezwaniem do jej przełamania, a także obrazem konsekwencji, jakie się z tym wiążą.

16 maja 2015 /sobota/ godz. 20.00

WIZYTA

The Visit
Finlandia/Dania 2014, 85 min.
reżyseria: Michael Madsen
zdjęcia: Heikki Färm

Czy jesteśmy gotowi na spotkanie z obcymi istotami? Czy mają one w naszym świecie takie same prawa, jak my sami? Co im powiemy, gdy ich spotkamy? I w jaki sposób będziemy się z nimi komunikować? Wiedeński UNO-city to kompleks budynków stanowiący dziś jedno z czterech głównych miejsc na świecie. Jego eksterytorialny status, a także architektura, przypominająca późne lata 70. ubiegłego wieku, powodują, że przypomina on statek kosmiczny, który wylądował w środku cywilizowanego świata. Wewnątrz tej imponującej instytucji, która reprezentować ma wiarę w ludzkość, znajduje się OOSA, czyli Biuro Unii Europejskiej do Spraw Kontaktu z Obcymi Cywilizacjami. To tutaj naukowcy z różnych dziedzin opracowują procedury kontaktu z obcymi. Ludzkość marzy o tym od ponad wieku. Film pokazuje, jak scenariusz znany nam do tej pory z science fiction może zmienić się w rzeczywistość. Dowiadujemy się, jak hipotetycznie mogłoby wyglądać spotkanie z obcymi. W siedzibie OOSA nagle dzwoni telefon. Dyrektor generalna, astrofizyk Dr. Mazlan Othman, informuje, że obcy przybyli. Aby zapobiec panice trzeba uspokoić mieszkańców Ziemi. Jednak przybycie obcych rodzi wiele problemów oraz naukowych, egzystencjalnych i filozoficznych kwestii i pytań. Czy uda się je rozwiązać? Jak zachowamy się wobec obcych i co zrobimy, gdy od nas wyjadą? I w końcu ? czy nasze życie po takiej wizycie będzie takie samo, jak przedtem?

17 maja 2015 /niedziela/ godz. 18.00

W PIWNICY

In the Basement
Austria 2014, 81 min.
reżyseria: Ulrich Seidl
zdjęcia: Martin Gschlacht

Piwnica to miejsce owiane tajemnicą ? nie wiadomo, co można tam znaleźć. W Austrii piwnica to sfera prywatna ? przestrzeń, w której zazwyczaj spędza się dużo wolnego czasu. Austriacy przebywają w piwnicy dłużej niż we własnym salonie, który zazwyczaj istnieje tylko na pokaz. Piwnica jest lustrem ich duszy, które odbija prawdziwe potrzeby, pasje lub obsesje. To, co Austriacy robią w swoich piwnicach mówi o nich znacznie więcej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Jedni traktują ją w kategoriach artystycznych: jako miejsce do ćwiczeń operowego głosu lub galerię pamiątek z okresu nazistowskiego. Inni wykorzystują ją do realizacji seksualnych marzeń, potrzeb i namiętności. Dla innych to po prostu magazyn, miejsce hodowli węża lub galeria myśliwskich trofeów. I choć piwnica to w naszej podświadomości raczej miejsce ciemności i strachu ? siedlisko ludzkiej otchłani, to doskonale odzwierciedla ona w filmie Seidla zakamarki duszy Austriaków. Po ambitnej ?Trylogii? Seidl ponownie powraca do kina filmowym esejem, w którym wykorzystuje swój charakterystyczny styl, aby w tragikomiczny sposób opowiedzieć o tym, czego na pierwszy rzut oka nie widać. Olbrzymią rolę odgrywają w tym przypadku surowe, proste i rygorystycznie oświetlone intuicyjne zdjęcia Martina Gschlachta, znanego z filmów Jessiki Hausner, które przemawiają znacznie silniej niż pokazywane na ekranie niezwykle sugestywne postaci.

17 maja 2015 /niedziela/ godz. 20.00

JESTEŚMY WASZYMI PRZYJACIÓŁMI

We Come As Friends
Francja/Austria 2014, 110 min.
reżyseria: Hubert Sauper
zdjęcia: Barney Broomfield, Hubert Sauper

Nagrodzona na festiwalach w Sundance i Berlinie brawurowa relacja z powstania najmłodszego państwa świata, Sudanu Południowego. Sauper ląduje na zapomnianych lotniskach i szuka swoich bohaterów ? mieszka u lokalnych watażków, politycznych uchodźców, polityków, odwiedza miejscowe stacje radiowe, jest przed lokalami wyborczymi, gdzie odbywa się referendum mające przynieść niepodległość. Wysłuchuje ludzi okradzionych z ziemi przez międzynarodowe korporacje, rejestruje natchnione przemowy amerykańskich pastorów kuszących ?niewiernych? wizją Raju. Oddaje głos Chińczykom budującym rafinerie i cytującym Konfucjusza, Amerykanom z ustami pełnymi sloganów o demokracji i pasterzom bezradnie patrzącym na białych dokonujących rekolonizacji tej części świata. Film Saupera to spotkanie z Innym ? potrafi on pokazać Afrykę prawdziwą, odartą z kolonialnych przesądów, niekiedy groźną, egzotyczną, intensywną, zawsze ? inną. Nie stara się jej zrozumieć ? woli skonfrontować widza z niedającymi się zapomnieć obrazami. Jego kamera rejestruje zarówno niepojęte piękno, nadzieję tlącą się w zwykłych ludziach, dziecięce zabawy, porażającą biedę, przeczucie nadchodzącej apokalipsy kolejnej wojny domowej i szaleństwa etnicznej rzezi. Na głębokim poziomie jego film to wielkie oskarżenie białych, od lat gwałcących Czarny Ląd. To oni przynieśli koncepcje granic i monoteistycznych religii, za sprawą których wybuchają tu krwawe konflikty. Afryka w ujęciu Saupera to wyrzut sumienia całej zachodniej cywilizacji, wypchnięty poza medialny margines, wciąż traktowany z rasistowską wyższością.